Gudbrandsdalen, Shetland og Frankrike

NB! Avsløringar førekjem. 

Miljøskildringane i Svøm med dem som drukner er utruleg vakre, og ikkje minst realistiske. Miljøet er skildra veldig detaljert.

«For Hirifjell ligger der dalsida skråner nedover igjen, i ei slags solside på innsida av baksida.» (s. 14)

Hirifjell gard ligg i bygda Saksum i Gudbrandsdalen. Edvard bur i veslestova, dit flytta han att då han var seksten. Då hadde huset stått tomt sidan Edvard budde der med foreldra. Bestefaren, Sverre, bur åleine i hovudhuset. Edvard og Sverre oppheld seg ofte i stua i hovudhuset. Her har Sverre alle platene og bøkene sine. Dei har sauefjøs og fleire potetåkrar. Andre hus på tomta er stabburet, reiskapshusa og Einars verkstad. Den gamle, raudmåla verkstaden og bjørkeskogen er alt som står att etter Einar. Me skjønner, på skildringane til Edvard, at han trivast ganske godt her.

«Ikke undervurder landsbygda. Betlehem var heller ingen metropol.» (s. 102)

Saksum er som bygder plar vere. Dei har innkjøpslag, postkontor og samvirkelag, og ikkje så mykje meir. Både Sverre og Edvard har eit dårleg rykte på seg, sidan Sverre var på feil side under krigen, men bygda har i alle fall plass til alle. Alle har skavankar, som alle veit om. Det er ikkje så mykje skilnad mellom folk.

«Jeg kjøpte et kart og satte meg i bilen. Shetland lignet en flaske som hadde gått i knas. Små skjær og øyer lå som skår langsetter kysten.» (s. 126)

Store delar av handlinga går føre seg på Shetland, som ein gong var norsk territorium. Lerwick, hovudstaden på Shetlandsøyane, er det fyrste som møter Edvard. Her er det lite som vitnar om liv. Edvard dreg vidare til Unst, den nordlegaste øya i øygruppa. Her, eller nærmare bestemt på den eigentleg folketomme øya Haaf Grunley, skal Einar ha slege seg ned. Edvard finn tre små steinhus og eit lite naust på Haaf Grunley, alt usynleg frå Unst.

Edvard er veldig opptatt av kva snikkaren Einar gjorde her, og får det ikkje heilt til å stemme. Det finnest ikkje tre på Shetland, ikkje eit einaste eit. Han finn etter kvart ut at Einar vart båtbyggjar, og kistesnikker.

«Det var et landskap for glemsel, et landskap å kjøre forbi, hver himmelretning lik den andre, en støvet varmedis uten holdepunkt for minner.» (s. 380)


I Frankrike besøker Edvard Authuille, ved elva Somme. Det var her foreldra omkom. Han passerer stadig store krigskyrkjegardar. Edvard tek inn på Hotel de la Basilique, det same hotellet Edvard og foreldra overnatta på i 1971. Jocelyne Berlet etterforska både foreldras daud og Edvards forsvinning, og Edvard oppsøkjer henne.